Annem beni anneanneme bırakırken, komşulardan biri bir kamyondan bir inek indiriyordu (inek söz gelimi cinsiyetini bilmiyordum, bilmiyorum da) bir diğeri ise koyun. Ben biraz orada kalmak istedim.O yaz köye gitmiştik, yaylada ineklerle, danalar, kuzular ile çocuklarla oynadığımdan daha çok oynamış, onlara yem vermiş, yavruları ineklerden süt içerken onları izlemiştim tam bir Heidi'idim yani.. Birde o aklıma geldi ve İstanbul'da demek ki böyle olacak diye sevindim. Daha sonra eve çıktık, bütün gün ve gece ineği ve koyunu gözledim.. Sabah kalkar kalkmaz cama koştum hayvanlar orada mı diye çünkü ineğinin sağılacağını yavrularının geleceğini vs. zannediyordum. Ama çok tersi bir manzara ile karşılaştım..
Her ikisininde gözleri bağlanmıştı ve 3-5 adam ineği zapt etmeye çalışıyordu..Bir adam farklı boyda bıçakları bir yere diziyordu.. Sonra ineğin boynunu kesti tam boynunu.. Kanlar akmaya başladı.. Hayvancağızın soluk alığ verişi değişti göbeği şişti indi, şişti indi ve birden soluğu kesildi.. Ve ardından yüzüp, parçalara ayırdılar... Koyuna ne olduğunu görmedik ya da hatırlamıyorum.. Anneannem gelip beni camın önünden çekene kadar olanları izlemişim... Ama saatlerce konuşamadığımı çok iyi hatırlıyorum.. O günden sonra uzun bir zaman et yemedim.. Sonra annem olanları bana unutturdu ve bu yıla kadar et yedim..
Bu yıl yukarıdaki pankartı görene dek nadirde olsa et tüketiyordum... Evet çevremde vejetaryen arkadaşlarım vardı.. Onlarla deniyordum, bırakıyordum yine deniyor yine bırakıyordum..Ama olmuyordu..Pankartı gördükten sonra kesin bir karar verdim.. Doğa bir bütündü ve benim bu bütünü anlık zevklerim uğruna saçma, gerekçeler ile bozmaya hakkım yoktu...
